W Rosji w 1991 r. stworzono wyodrębniony z budżetu Fundusz Zatrudnienia oparty na składce pracodawców (2% wypłat na wynagrodzenia) i na dotacjach budżetu, składający się z części federalnej i lokalnej. Biurom pośrednictwa pracy (2,5 tyś.) przyznano osobowość prawną, a ich koszty są pokrywane z Funduszu. W Rosji przez dłuższy czas mimo dokonywanych przemian rejestrowane bezrobocie utrzymywało się na niskim poziomie ze względu na nadal występujące w państwowych zakładach pracy nadwyżki zatrudnienia i brak jego racjonalizacji. Masowe zwolnienia rzadko miały miejsce. Wskutek tego do 1993 r. Fundusz nie miał trudności, ściągalność składki była na poziomie 90%, przy jednoczesnym zadłużeniu, głównie przemysłu zbrojeniowego, sfery budżetowej i kołchozów. W latach 1990-1998 przy spadku produktu krajowego brutto o 45% zatrudnienie zmalało tylko o 16%. Natomiast wypłaty wynagrodzenia ulegały wielomiesięcznemu, a nawet paruletniemu opóźnieniu. Wzrosło zatrudnienie w szarej strefie, utrzymanie zapewniały działki pracownicze. Liberalizacja cen dokonana w 1993 r. spowodowała, że przepadły oszczędności ludności ulokowane w bankach. Służby zatrudnienia prowadziły aktywne pośrednictwo pracy i wypłacały początkowo zasiłki dla bezrobotnych oraz zapomogi dla tych, którzy już utracili do nich prawo. Wobec wysokiej inflacji wartość tych świadczeń w rzeczywistości szybko spadała.

www.wiwar.pl

ZOSTAW ODPOWIEDŹ

Please enter your comment!
Please enter your name here