Dysbioza jelit to jedno z najbardziej powszechnych zaburzeń przewodu pokarmowego, mogące wystąpić również u noworodków. Dowiedz się, jak rozpoznać dysbiozę i co zrobić, aby jej przeciwdziałać.
Zakłócenie równowagi pomiędzy mikroorganizmami żyjącymi w błonie śluzowej człowieka to choroba jelit zwana dysbiozą. Jelita zamieszkiwane są przez rozmaite mikroorganizmy, zarówno pożyteczne, jak i chorobotwórcze. Bifidobakterie i bakterie kwasu mlekowego należą do sprzymierzeńców. Zapewniają prawidłowe trawienie pokarmu, wspomagają przyswajanie witamin i minerałów, umożliwiają prawidłową syntezę aminokwasów i zapobiegają wzrostowi patogenów. Dzięki tym mikroorganizmom układ odpornościowy człowieka działa prawidłowo. Szkodliwe są natomiast bakterie i grzyby z rodzaju Candida oraz inne patogeny o działaniu chorobotwórczym. Hamują one prawidłowe działanie układu trawiennego i narządów wewnętrznych oraz mogą wspomagać rozwój niebezpiecznych komórek rakowych.
Etapy przebiegu dysbiozy jelit
Początkowo obserwuje się zmniejszenie ilości korzystnych bakterii i minimalny wzrost patogenów. Następnie zaburzenia równowagi są znacznie większe – liczba bakterii Lactobacillus i Bifidobacterium osiąga poziom krytyczny. Pojawiają się pierwsze dolegliwości, takie jak wzdęcia i bóle podbrzusza. W kolejnym etapie dochodzi do zapalenia jelit. Następują poważne problemy z trawieniem pokarmów, przewlekła niestrawność, bóle i trudności w oddawaniu kału. Wreszcie dysbioza jest tak silna, że przyswajanie pokarmów staje się niemożliwe. Towarzyszą temu niedokrwistość, zmęczenie, niedobór witamin, a w związku z tym także i inne choroby wewnętrzne.
Przyczyny i objawy dysbiozy jelit
Do czynników ryzyka zalicza się długotrwałe stosowanie antybiotyków, leków hormonalnych i przeciwzapalnych, niezrównoważoną dietę, nadużywanie alkoholu, chroniczne zmęczenie i stres. U dzieci dysbioza może być wywołana sztucznym karmieniem, niekiedy również cesarskim cięciem, a także wcześniactwem. Choroba objawia się zazwyczaj brakiem apetytu, nudnościami, nieprzyjemnym zapachem z ust, wzdęciami, zaparciami i biegunkami. Towarzyszą jej ponadto osłabienie, bladość skóry, bóle głowy, łamliwość paznokci i włosów. Leczenie dysbiozy, zarówno u osób dorosłych, jak i noworodków, polega na przyjmowaniu leków i probiotyków.
